Op weg naar de boot

14 Januari 2013 - San Blas eilanden

Als jullie gedacht hadden dat we niets meer van ons lieten horen, dan hebben jullie het mis. We zaten 4 dagen op een boot en daar heb je geen wifi of waffi. Dus nu maar meteen een aantal dagen bijkletsen:

Pfjoew, dat was ff lastig, de wekker om 4 uur 's ochtends om naar het vliegveld te gaam voor de vlucht richting Corazon de Jezus. Dit eiland ligt in het gebied dat San Blas genoemd wordt en strekt zich uit over een lengte van 70 km aan de Caribische kant van Panama en omvat zo'n 400 eilandjes. Sommige bewoond, de meeste niet.

De vlucht was wel bijzonder. Ik heb nog nooit achterstevoren gevlogen, maar voor alles is een eerste keer en de mijne was nu gekomen! In een 8 persoons propeller vliegtuigje in de schemer opstijgen om Panama City zien te ontwaken in het ochtendlicht is toch best wel leuk. Dop was in eerste instantie iets minder enthousiast, maar vond het uiteindelijk toch ook wel leuk.

Na zo'n drie kwartier vliegen kwamen we aan de kust en werd de landing ingezet. Tegenover mij zat iemand die deze vlucht al vaker heeft gemaakt en die zat maar met zijn hoofd te schudden. Mmmm, waarom zou dat zijn? Het bleek dat de piloot (een dame met drie strepen naast een meneer met 4 strepen op de schouders, maar dat terzijde) niet tegen de wind in landde maar met de wind mee. Wat ik weet van air crash investigation is dat dit inderdaad niet gebruikelijk is, maar blijkbaar had ze geen zin om de landingsbaan ook weer terug te taxiën en met een scherpe draai werd de landing ingezet. Ik vond het wel meevallen, maar de meneer tegenover mij zei dat dit de meest ruwe landing was die hij had meegemaakt. Eerlijk gezegd had ik meer last van de wind die de hele vlucht door het toestel heen woei.

Maar goed, we zijn geland en intussen was de schipper ook aangekomen in de Dingy. Dus ons koffer ingeladen en op weg naar de boot. Eduardo vertelde ondertussen dat we een soort van upgrade hebben gehad en dat we met een catamaran op pad gaan in plaats van een 'normale' boot. En ik moet zeggen, het is niet verkeerd, zo'n boot die uit 2 halve is opgebouwd. Een lekker dubbel bed ipv 2 lossen bedden in een smalle kajuit zoals we op de Kaapverdische eilanden hadden en de kajuit heeft een raampje net boven het water waardoor je het azuurblauwe water ziet ... Zo naar allemaal :-). Ondertussen kennis gemaakt met Adriana, de vrouw des schips/boots (?)

Na een korte introductie hoe met name het toilet werkt konden we op pad. Maar niet voordat Dop toch eerste even de basisregel van het toiletgebruik heeft gebroken: geen papier (en andere niet menselijke producten) doorspoelen. En dat spoelen is ook niet echt spoelen, maar pompen. Kortom, de schipper was meteen blij met ons ;-). Maar goed, de zeilen werden gehesen en meteen werd duidelijk dat ook een schip in een zonnige omgeving onderhoud nodig heeft: het katrollensysteem voor het heisen van het hoofdzeil brak los van de mast. De popnagels hebben het geen 5 jaar uitgehouden, maar waarom moet dat nou weer meteen bij ons gebeuren? Misschien dat het onderzoeken van de oorzaak een leuk onderwerp is voor mijn afstudeerscriptie Onderhoudstechnologie?!

In ieder geval nog even met de schipper bezig geweest de oude popnagels te verwijderen en nieuwe te plaatsen alvorens het water in te plonsen op weg naar een onbewoond eilandje met een wit strand en palmbomen. Alleen dat mokkel van de Bounty reclame ontbrak nog, maar hé, die had ik zelf meegenomen, dus flippers aan, snorkel op en ploeteren maar. Voor mij was het de eerste echte snorkelklus, dus was ff oefenen, maar inmiddels wel zeesterren en visjes gezien bij de Coco Bandero Cays.

Ondertussen had Adriana de octopus op het vuur gezet en die was inmiddels met rijst, pepers en andere heerlijke toevoegingen omgedoopt tot een overheerlijke lunch. En ja, dat is aan ons natuurlijk helemaal niet besteed. Dus met een lekker glas wijn heerlijk getafeld en gekletst met Eduardo en Adriana. Daarna was Dop uitgeteld en die is nog druk bezig met de siësta. Zelf een beetje gehangen achter op het dek, wat gelezen en deze tekst op papier gezet. Nogmaals dank meneer Jobs voor de uitvinding van de iPad.

15:00 uur - A & E zijn inmiddels met de harpoen op pad gegaan om het avondmaal te vangen en ik ben benoemd tot plv kapitein. Belangrijkste is dat ik weet dat de koelkast gevuld is en ik mag nemen wat ik wil! Zometeen nog even mijn dekknecht zoeken en aan het werk zetten en dan is mijn dag alweer OK :-)

16:00 uur - Helaas heeft de jacht niets opgeleverd en zijn Dop en ik nog met Eduardo op pad geweest. Hij heeft ons afgezet op een eilandje en hij is nog even gaan vissen. Wij nog wat gekletst met andere toeristen op het eiland en ook nog even rond gelopen. Onderweg kwamen we langs een plek met tientallen schelpen, van die grote, die je ook in de brochures ziet voor dit soort vakanties. Nog even lekker op een boomstam gezeten met de voeding in de branding ... IJskoud water van een graadje of 30, wederom erg naar! Edu kwam ons weer ophalen en hij had 2 vissen gevangen. Een grote en een kleintje. Het kleintje ging naar de buren en de grote in de pan. De vooruitzichten voor het avondeten waren niet verkeerd en dat bleek ook echt zo te zijn. Afzien, afzien en nog eens afzien!